güneş

Demişya kleist: "ruhum  öyle yaralı ki neredeyse burnumu pencereden dışarı çıkardığımda, güneş canımı acıtıyor"

yalnızken , çevrende zarar verecek kimse yokken ne kolay bunalmak,
etrafında senin bu halinden etkilenen birileri varken ise ne kadar zor. sıkarsın kendini
bir birikinti oluşur, kokan kendine ve çevrene rahatsızlık veren . 
kendin önemli değilsindir aslında
ama sevdiklerin

öfke

    büyür
        büyür
nasıl başedilir ki...

dışarda gizlersin içerde çıkar.

ne lazım ki ,


birşeyler yapmak lazım en iyisi

farklı birşeyler örneğin bir ranza....