Elbette birgün güler bize seneler

Kerküğün zindanına attılar beni
Mazlumlar sürüsüne kattılar beni

Bir yanım dağladılar ateşle annem
Ne suçum ne günahım yaktılar beni

Türkmen obalarından göçen anneler
Ne yuvaları kalmış ne de haneler

Gökkubbeyi sarsar mazlum feryadım
Elbette birgün güler bize seneler 

İlkin Korktu , karanlıktı, soğuktu bilmiyordu nasıl geldiğini buraya,  şiddetli bir ağrı vardı boynunda .

eliyle ağrıyan yeri tutu eli ıslanmıştı.  kandı yavaşta olsa  akıyordu hala...

Yüzü duvara dönüktü dönmek istedi,dönemedi ...

Zorlama dedi arkasından gelen ses. Bir kac gündür  baygındın. daha yeni kendine geldin güçsüz düşmüşsündür zorlama..

Yaklaştı hafifce kaldırdı , su verdi  ve biraz ıslatılmış ekmek.  

Kendine gelmeye çalışıyordu.. ama ne zordu öyle
 Neredeyim dedi. ?
Bilmiyorum dedi arkada ki ses. Bende merak ediyordum senin gibi ama artık etmiyorum. Ne farkeder ki nerede olduğun.Penceresiz , karanlık ,soğuk bu yer ister yerin on kat altında olsun yada bir gökdelenin en üst katı ne farkeder ki.
Onu sormadım dedi. Neden buradayız .Kim getirdi bizi buraya burası ne nezarethane mi yoksa başka bir şeymi ...
Gene aynı şeyi söyledi arkadaki Ne farkader ki